လြမ္းလိုက္တာ…


တစ္ေန႔ ၂၄ နာရီဟာ ငါ့အတြက္ေတာ့ ၂၄ ကမၻာမ်ားလား


ဟန္ေဆာင္အျပံဳးေတြနဲ႔ တစ္ေနကုန္ဟန္လုပ္ေနတဲ့ ဒီမ်က္ႏွာဟာ


တစ္ေန႔တာကုန္ဆံုးျခင္းရဲ႕ နားခိုရာအိပ္စက္ျခင္းမွာေတာ့


ေခ်ာက္ကမ္းပါးအျပည့္ေလာက္နီးနီးရွိတဲ့ အလြမ္းမ်က္ရည္ေတြနဲ႔ေပါ့


အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ ငါဟာ Romeo နဲ႔ Juliet တို႔ရဲ႕ အလြမ္းဇာတ္ကို ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္ၿပီေပါ့








လြမ္းလိုက္တာ…


ငါ ဘယ္သူ႔ဆီက ဘယ္တုန္းကမွမရခဲ့တဲ့


သူ႔ရဲ႕ ဂရုစိုက္မႈနဲ႔ အၾကင္နာ


သူ႔ရဲ႕ တန္ဖိုးထားမႈနဲ႔ ျမတ္ႏိုးမႈ


သူ႔ရဲ႕ မႏူးညံ့ေပမဲ့ ႏွစ္သိမ့္ႏိုင္တဲ့ လက္တစ္စံုနဲ႔ Jell မလိမ္းထားတဲ့ ဆံပင္ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလးေတြ


ငါ မေမွ်ာ္လင့္တဲ့အခ်ိန္မွာ တိတ္တခိုးေပးခဲ့တဲ့ သူ႔ရဲ႕ ႏူးညံ့တဲ့အနမ္း








လြမ္းလိုက္တာ…


မင္းကမသိေပမဲ့ မင္းရဲ႕အသံကို ငါနားေထာင္ခဲ့တာ ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္းမွန္းမသိ


မင္းကမသိေပမဲ့ မင္းရဲ႕ Blog ေတြကို ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် Internet ေပၚတက္ၾကည့္မိတာ ဘယ္ႏွစ္ေခါက္မွန္းမသိ


မင္းကမသိေပမဲ့ မင္းဓာတ္ပံုေလးေတြကို လူလစ္တုန္းၾကည့္ၿပီး ခိုးနမ္းခဲ့တာ ငါ့အျပင္ ဘယ္သူမွမသိ


မင္းကမသိေပမဲ့ ဘုရားမွာ မင္းနဲ႔ဆံုဖို႔ ဆုေတာင္းရတာ မင္းၾကားရင္ အျမင္ေတာင္ကတ္ေလာက္တယ္


မင္းကမသိေပမဲ့ ၾကယ္ေႂကြခ်ိန္မွာ ဆုေတာင္းလိုက္တာ… မင္းနဲ႔တစ္ေန႔ ဆံုဆည္းဖို႔ပါ




စာႂကြင္း


ခ်စ္သူကေတာ့ ယံုဖို႔ေနေနသာသာ ကြယ္ရာမွာေတာင္ ႀကိတ္ေလွာင္ခ်င္ေလွင္ေနဦးမွာ…





ဝိုင္


၂၀ ၊ ၄ ၊ ၂၀၀၇

These icons link to social bookmarking sites where readers can share and discover new web pages.