“ကၽြန္ေတာ္ မွာ ရွိတဲ့အရာေတြ နဲ႕ မရွိတဲ့အရာေတြအေၾကာင္းကုိ စဥ္းစားမိရာကေန ေရးလုိက္မိတဲ့ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ပါ”
ကဗ်ာဆရာ စိုးေဝက ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာလူငယ္အႏုပညာရွင္မ်ားအဖြဲ႕ကို ေျပာသြားတဲ့ စကားေလးပါ။ သူက သူ႔ဗ်ာမွာ သူ႔ဆီမွာမရွိတဲ့အရာေတြနဲ႔ ရွိတဲ့အရာေတြကို ခ်ေရးျပသြားတယ္။ ေခတ္ေပၚကဗ်ာတစ္ပုဒ္ပါ။ ခံစားၾကည့္ၾကပါဦး… ရင္ထဲမွာရွိတဲ့အတိုင္း မွတ္ခ်က္ေပးလို႔ရပါတယ္…

ဒြိေလာက










ကၽြန္ေတာ္တြင္

အသုံးျပဳရန္

ေရလုိက္ငါးလုိက္ဝါဒ
မရွိပါ…

“ဇာတ္လုိက္မင္းသား“မ်ား၏

အရည္အခ်င္းနွင့္
ပုိင္ဆုိင္မွဳမ်ား မရွိပါ…

ေရခဲစိမ္ထားေသာ

အာဃာတသံဘူးမ်ား
မရွိပါ…

လုိသလုိ
ေျပာင္းလဲတပ္ဆင္ရန္

မ်က္နွာဖုံး
အတုမ်ား မရွိပါ…

ေဒးကာနက္ဂ်ီ၏

စာအုပ္မ်ား မရွိပါ…

မနာလုိမွ
တံဆိပ္ကပ္ထားသည့္

ဘီယာဘူးခံြမ်ား
မရွိပါ…

”ငါ့စကား
ႏြားရ”
ေျပာရန္

ပါးစပ္တစ္စုံ
မရွိပါ…

မုိက္ဒက္ဘုရင္၏

လက္ေခ်ာင္းမ်ား
မရွိပါ…

“ငါသိ
ငါတတ္”
ဆုိသည့္

စကားလုံးမ်ား
မရွိပါ…

အဏုျမဴဗုံးမ်ား
မရွိပါ…

မိတ္ေဆြျဖစ္ရန္

သူငယ္ခ်င္းေကာင္း
မရွိပါ…

ေကာင္မေလးမ်ား
နွစ္သက္တတ္သည့္


ကားလွလွေလးမ်ားနွင့္

ကားလွလွေလးမ်ား
နွစ္သက္တတ္သည့္

ေငြစကၠဴမ်ား မရွိပါ…

စူဠသုဘဒၵါ၏

အင္ၾကင္းပန္းမ်ား
မရွိပါ…

ေမရီအင္တြိန္းနက္၏

ကိတ္မုန္႔တစ္လုံး
မရွိပါ…။

။


 

  


ကၽြန္ေတာ္တြင္

ေရခဲရုိက္ထားသည့္

အတၱအနည္းအက်ဥ္း ရွိသည္…

ကၽြန္ေတာ္သည္

ကၽြန္ေတာ္ျဖစ္ေၾကာင္း ေထာက္ခံေပးမည့္

မွတ္ပုံတင္ကဒ္ျပားတစ္ခု ရွိသည္…

ေမာင္ေခ်ာႏြယ္၏

ကဗ်ာေပါင္းခ်ဳပ္တစ္အုပ္ ရွိသည္…

ပြက္ပြက္ဆူေနသည့္

ေခါင္းမာမွဳ တစ္ခ်ဳိ႕ ရွိသည္…

ေဆးရည္စိမ္ထားသည့္

ဗန္ဂုိး၏ နားရြက္ျပတ္တစ္ခုရွိသည္…

လူအမ်ား၏

အထင္အျမင္ေသးမွု ရွိသည္…

ငွားထားသည့္ သစၥာနီ၏

နားမလည္ဘူး အက်ၤၤ ီတစ္ထည္ရွိသည္…

လူတစ္ခ်ဳိ႔၏

ရန္ေစာင္တုိက္ခုိက္မွဳ ရွိသည္...

ရပ္ေနသည့္

နာရီတစ္လုံး ရွိသည္…

ျပဇာတ္မဆန္သည့္


အသည္းကဲြျပဇာတ္ တစ္ပုဒ္ ရွိသည္…

အထီးက်န္ျခင္း

အေျမာက္အျမား ရွိသည္…

ငါးစာတပ္ဖုိ႕ေမ့ေလ်ာ့ေနခဲ့သည့္

ငါးမ်ွားခ်ိတ္တစ္ေခ်ာင္း ရွိသည္….
Kurt Cobain ထံမွ ရသည့္

စီးကရက္ေျခာက္လိပ္ ႏွင့္

အခ်ဳိရည္တစ္လုံး ရွိသည္…။
။


 

These icons link to social bookmarking sites where readers can share and discover new web pages.