တစ္ခါက
အားနာမႈတစ္ခု ရွိတယ္တဲ့
လုိက္ေလ်ာမႈကုိ အားနာတတ္တယ္
ခင္မင္ရင္းႏွီးမႈကုိလဲ အားနာတတ္တယ္
အလုိက္မသိတတ္မွာကို အားနာတတ္တယ္
တစ္ကုိယ္ေကာင္းဆန္ရမွာကုိ အားနာတတ္တယ္
ယုတ္မာရမွာကုိ အားနာတတ္တယ္
ရုိင္းစုိင္းရမွာကုိ အားနာတတ္တယ္
သေဘာထားေသးရမွာကုိ အားနာတတ္တယ္
အခြင့္အေရးယူရမွာကုိ အားနာတတ္တယ္
ယုံၾကည္မႈကုိလဲ အားနာတတ္တယ္
စကားေျပာရမွာကုိ အားနာတတ္တယ္
အားနာရမွာကုိ အားနာတတ္တယ္
ဒီလုိနဲ႔ပဲ….
လူေတြရဲ႕ အျမင္မွာ
သူဟာ…………..
အပယ္ခံ ျဖစ္လာတယ္
ရုိင္းစုိင္းလာတယ္
အလုိက္မသိ လာတယ္
တစ္ကုိယ္ေကာင္းဆန္လာတယ္
ယုတ္မာလာတယ္
သေဘာထားေသးလာတယ္
အခြင့္အေရးေတြ ေတာင္းဆုိလာတယ္
စကားမေျပာတတ္သူျဖစ္လာတယ္
ယုံၾကည္မႈကင္းမဲ့လာတယ္
တစ္ကယ္ေတာ့လည္း…..
ကုိယ့္သမုိင္း ကုိယ္ေရးတဲ့ေခတ္ၾကီးမွာ
သူဟာ..
ကုိယ့္အျမီးကုိ ကုိယ္ျပန္ျမဳိမိတဲ့
ေျမြေပြးတစ္ေကာင္ပါပဲ…..။ ။
စိုးေဝ
၉ ၊ ၅ ၊ ၂၀၀၇
0 comments
Post a Comment