မင္းအေၾကာင္းေတြးမိတဲ့အခ်ိန္မွာ
သူတို႔မ်က္လံုးေတြ ဝိုင္းေနလိမ့္မယ္
“နားမလည္ဘူး” က
သူတို႔ရင္ဘတ္ကေန သူတို႔မ်က္လံုးကို ထိုးတက္လို႔၊

မင္းအေၾကာင္းေတြးမိတဲ့အခ်ိန္မွာ
သူတို႔မ်က္လံုးေတြ ဝိုင္းေနလိမ့္မယ္
“နားမလည္ဘူး” က
သူတို႔ရင္ဘတ္ကေန သူတို႔မ်က္လံုးကို ထိုးတက္လို႔၊


ဟုတ္တယ္၊
မင္းဟာ လမင္းမိုမိုရဲ႕ဝတၳဳတစ္ပုဒ္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး
မင္းရဲ႕အတြင္းသားကို လူၿပိန္းေတြျမည္းရင္ ခါးလိမ့္မယ္…


မင္းအေၾကာင္းကို သူတို႔ေျပာတဲ့အခ်ိန္မွာ
ဂ်ိမ္းစ္ဂ်ိဳက္စ္ရဲ႔ဝတၳဳတစ္ပုဒ္ကို ဇာတ္ေၾကာင္းျပန္ေျပာသလို
အစီအစဥ္က်မယ္မဟုတ္ဘူး၊

ဟုတ္တယ္၊
မင္းဟာ ခ်က္ေကာ့ဗ္ရဲ႕ ေသနတ္တစ္လက္မဟုတ္ခဲ့ဘူး
မင္းမွာ မာတိကာမရွိတာ သူတို႔နားလည္ႏိုင္မယ္မဟုတ္ဘူး…

တကယ္ေတာ့
မင္းဟာ ဗဂ်ီေအာင္စိုးရဲ႕
စာမဲ့ကဗ်ာဆိုတဲ့ စာအုပ္ေလးပါကြာ…

တခါတေလ က်ားသစ္တစ္ေကာင္လိုရဲရင့္လို႔ မင္းဟာ
တခါတရံက် မလိုအပ္ပဲေၾကာက္ရြံ႔တတ္တဲ့ ယုန္ငယ္ေလးျဖစ္ေနျပန္ေရာ…

ဒါေပမဲ့ ေသခ်ာတယ္၊
မင္းဟာ ဒီနားေလးမွာပဲရွိေနသလို
မင္းဟာ ဟိုးအေဝးႀကီးမွာဆိုတာ ေသခ်ာတယ္။ ။